Rada została powołana przez biskupa elbląskiego, ks. dr. Jacka Jezierskiego, dekretem z dnia 22 sierpnia 2022 roku, na okres trzech lat.

Cele i zadania:

Opiniowanie planowanych prac konserwatorsko-restauratorskich, rewitalizacyjnych i innych podejmowanych działań przy historycznej substancji zabytkowej katedry kwidzyńskiej. Naukowy nadzór nad pracami przy katedrze, w szczególnych przypadkach reprezentowanie proboszcza w kwestiach naukowo-konserwatorskich. Doradcze, merytoryczne stanowisko, dotyczące historycznej tkanki architektonicznej katedry oraz elementów historycznego wystroju i wyposażenia.

Skład rady:

Dr hab. Radosław BISKUP, prof. UMK

Historyk, mediewista – historyk, mediewista, czynny na Wydziale Nauk Historycznych UMK w Toruniu w Katedrze Historii Skandynawii i Europy Środkowo-Wschodniej. Jest autorem ponad 70 publikacji naukowych, w tym autorem monograficznego opracowania historii diecezji sambijskiej w średniowieczu, 2007 r., wydanej w serii „Prussia Sacra, vol. 2”. Jest autorem opracowania naukowego i edycji „Formularza z Uppsali” – późnośredniowiecznej księgi formularzowej biskupstw pruskich, 2016 r. oraz autorem przekładu na język polski i redaktorem naukowym monograficznego oprcowania Pomezańskiej kapituły katedralnej w czasach średniowiecza (1284–1527) / Mario Glauerta, pierwotne, niemieckie wydanie, pt. „Das Domkapitel von Pomesanien (1284–1527)”, było zarazem pierwszym tomem prestiżowej serii „Prussia Sacra”, wydane w 2004 r.

Prof. Radosław Biskup swoje badania koncentruje na historii kościoła na terenach dawnego Państwa Zakonu Krzyżackiego w Prusach ze szczególnym uwzględnieniem działalności i funkcjonowania kapituł katedralnych, ich strukturze, składzie osobowym, a także relacjami pomiędzy Zakonem, biskupstwami i kapitułami.

______________________

Dr hab. Juliusz RACZKOWSKI, prof. UMK

Historyk sztuki, zabytkoznawca, mediewista, czynny na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Zainteresowanie badawcze koncentruje na sztuce państwa zakonnego w Prusach, ze szczególnym uwzględnieniem średniowiecznej architektury i wystroju (rzeźba architektoniczna, malarstwo ścienne i in.) oraz rzeźby snycerskiej i malarstwa tablicowego, przede wszystkim w kontekście problemów zabytkoznawczych i konserwatorskich. Jest autorem ponad 100 publikacji, w tym autorem lub współautorem pięciu monografii (autorskiego opracowania fenomenu Kolegiów Apostolskich na terenie państwa zakonnego w Prusach, 2013 r., oraz tzw. Poliptyku Toruńskiego, 2016 r.), autorem szeregu artykułów przyczynkowych i monograficznych poświęconych sztuce terenów pokrzyżackich, redakcji naukowych ośmiu tomów wieloautorskich oraz kilku recenzji i polemik naukowych. Ważne miejsce w prowadzonych przez niego pracach badawczych (zwłaszcza z wykorzystaniem instrumentarium tzw. badań nieniszczących) zajmuje problematyka zabytkoznawcza sztuki gotyckiej, z naciskiem na technikę i technologię oraz materiałoznawstwo, a także badania proweniencyjne z wykorzystaniem źródeł.

Był i jest koordynatorem oraz głównym wykonawcą projektów naukowo-badawczych i rozwojowych, finansowanych z MKiDZN, MNiSZ, MEiN, ze środków Unii Europejskiej w ramach RPO oraz priorytetów głównych (priorytet IV, działanie 4.3. PO KL). Członek Rady Naukowej Muzeum Diecezjalnego w Pelplinie oraz Rady Naukowo-Konserwatorskiej Katedry Pomezańskiej w Kwidzynie. 

Odznaczony Medalem Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego Hereditas Seculorum w kategorii: szczególne osiągnięcia związane z opieką nad zabytkami i ochroną zabytków.

______________________

Prof. Bogumiła J. ROUBA

Profesor sztuk plastycznych, specjalizująca się w konserwacji malarstwa i rzeźby polichromowanej. W 1995 roku otrzymała stanowisko profesora UMK, a w 2001 – tytuł profesora sztuk plastycznych. W latach 2001–2014 kierowała Zakładem Konserwacji Malarstwa i Rzeźby Polichromowanej UMK. Wraz ze współpracownikami prowadziła m.in. badania nad możliwością wykorzystania metod optyki koherentnej do analiz konserwatorskich, w tym badań reakcji obrazów na zmiany klimatu i możliwości nieinwazyjnego rejestrowania tych zmian oraz badania możliwości pomiarów naprężeń powstających w obrazach metodami fizycznymi. Brała udział w ponad 80 konferencjach naukowych. Wieloletni członek Rady Ochrony Rady Ochrony Zabytków przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego w kadencji 2016–2020 oraz w obecnej pięcioletniej kadencji 2021–2026 Przewodnicząca Rady Ochrony Zabytków. Jest autorką 135 publikacji.

Odznaczona m.in. Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze „Gloria Artis” (2005 r.); Złotym Medalem Zasłużony Kulturze „Gloria Artis” (2018 r.) oraz Złotym Krzyżem Zasługi.

Pracowała przy konserwacji obiektów w katedrze Św. Janów, kościele św. Ducha i kościele św. Jakuba w Toruniu. Kierowała zespołem, który prowadził restaurację malowideł w klasztorze bernardynów w Skępem. Była doradcą przy konserwacji Dworu Artusa w Gdańsku, malowideł w górnym chórze katedry w Kwidzynie, pracowała w komisji eksperckiej ds. Sądu Ostatecznego Hansa Memlinga.

______________________

KMD Prof. Oskar Gottlieb BLARR dr.h.c. 

Kompozytor, organista, kantor, dyrygent, pedagog. Studia w klasie muzyki kościelnej i perkusji odbył i ukończył w Hannoverze egzaminem państwowym A w 1960 r. Kursy w zakresie dyrygentury w Salzburgu u Dean’a Dixon’a i Herberta von Karajana. Studia w klasie kompozycji u B. A. Zimmermanna w Kolonii 1962-64, w klasie K. Pendereckiego w Essen 1967-69, w klasie G. Becker’a 1972-76 w Düsseldorfie. W 1961 r. objął funkcję organisty i kantora w Neanderkirche w Düsseldorfie na Starym Mieście, gdzie pracował łącznie 38 lat.

Współzałożyciel chóru przy tym kościele (Neanderchor). Stworzył i prowadził przez 40 lat (1971-2011) cykl „3 mal neu“ (3xnowa) – koncerty muzyki nowej. Był organizatorem „Letnich Koncertów Organowych” w Neanderkirche w Düsseldorfie, na które zapraszał m.in. organistów z Polski (A. Chorosiński, Gembalski, Grubich). W Polsce gościł pierwszy raz w roku 1970, biorąc udział w Festiwalu muzyki współczesnej „Jesieni Warszawskiej“. W 1974 r. otrzymał tytuł dyrektora muzyki kościelnej (KMD). W 1987 roku Chór Neanderkirche zaprezentował w Rejkjaviku jego oratorium „Pasję Jezusa”; dodziś oratorium wykonanoponad 30 razy.W 1990 został Profesorem Akademii Roberta Schumanna w Düsseldorfie, gdzie 20 lat wykładał instrumentoznawstwo i analizę. W 1997 r. jego utwory wykonano w Osace w Japonii w ramach „World-Peace-Prayer-Meeting“, dyrygował kompozytor. W 1994 r. otrzymał stypendium kompozytorskie w Rzymie. W 1998 r. z jego inicjatywy pierwszy raz wykonano w Düsseldorfie oratorium „Quo Vadis“ Feliksa Nowowiejskiego. W maju 2003 w Warszawie Oskar Gottlieb Blarr dyrygował Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, która wykonała jego Symfonię I. poświęconą Januszowi Korczakowi (Symfonię tą wykonano m. in. w 2019 roku w Jerozolimie w dniu pamięci Holocaustu). W 2004 r. wykonano w Kaliningradzie (Koenigsberg) i w Olsztynie Symfonię III.  dedykowaną Immanuelowi Kantowi „Na wieczny pokój“. W 2011 r. w Tonhalle Düsseldorf miało miejsce prawykonanie Symfonii IV. „De revolutionibus… – Nicolaus Copernicus”.

W 2016 roku Uniwersytet Warmińsko – Mazurski w Olsztynie nadał Prof. Blarr’owi tytuł dr. honoris causa za ponad 50-letni wkład w pojednanie polsko-niemieckie na polu kultury i muzyki.  Współpracę z Instytutem Muzyki UWM w Olsztynie kontynuuje do dziś.

______________________

mgr Bartosz SKOP

Pracuje w dziale historii Muzeum Zamkowego w Malborku, jest specjalistą-organoznawcą.